“Een gedreven positieve vrouw met veel uiteenlopende talenten. Een snelle aanpakker die iedereen weet te enthousiasmeren en mensen in beweging brengt. Met haar creatieve en psychologische achtergronden heeft zij een breed scala aan vaardigheden dit in te zetten in verschillende projecten.
Astrid is een gedreven initiator met veel ideeën die steeds naar nieuwe uitdagingen zoekt zowel in de creatieve sector als in het sociale domein.
Een goed lachse inspirerende vrouw met veel humor waar je graag mee samenwerkt en projecten bedenkt. Een scherp, analytisch persoon die goed kan luisteren en je met de juiste adviezen nieuwe inzichten laat zien.”
In 2015 hebben wij als organisatie Astrid de opdracht gegeven om, voor het terugkerende evenement “De Slag om Zoutkamp 1589”, een theaterwandeling te schrijven en te produceren genaamd ‘De Verovering van Soltcamp’. Dit is opgevoerd in september/oktober 2016.
De getalenteerde theatermaakster was direct zeer enthousiast en heeft ons verrast met een fantastisch passend verhaal die nauw aansloot op het waar gebeurde historisch feit van De Slag om Zoutkamp dat zich daadwerkelijk afspeelde in het jaar 1589.
De opdracht was dat er gewerkt moest worden met amateurs en bovendien dat het te schrijven stuk laagdrempelig moest zijn voor alle lagen van de bevolking. Dit vergde extra inzet van haar. Hierover zijn wij meer dan tevreden.
De samenwerking tussen haar en de spelers; tussen haar en alle medewerkers was altijd voortreffelijk, ze was goed aanspreekbaar, altijd vrolijk en zag bij problemen alleen maar oplossingen. Ze verbond waar onregelmatigheden dreigden.
De karakters waren herkenbaar en haar teksten waren scherp en grappig. De acteurs konden er op energieke wijze hun eigen draai aan geven.
Ze is besluitvaardig waar het moest, stressbestendig en geduldig.
Kortom: een getalenteerde schrijfster, producent en regisseuse; artistiek en creatief; maar bovenal een lief en fijn mens.
Henk Zijlstra
Directeur van Dieverdoatsie dagbesteding
Eva Pantelakis
Regisseur ‘Zie Dali’
Welmoed van der Goot
Klachtenfunctionaris eerstelijns- en ouderenzorg
Astrid is een energieke doener die haar vele plannen verfrissend ten uitvoer brengt! Ik heb haar in haar kracht ontmoet als artistiek leider van het Compassieproject van SKSG.
Ik ben onder de indruk van haar artistieke ideeën, bevlogen werkwijze en haar secure voorbereiding en uitwerking. Wat ze doet, komt altijd helemaal goed!
In de samenwerking met Astrid als producent en projectleider, vind ik haar heel creatief, meedenkend en meelevend, daadkrachtig en organisatorisch heel sterk.
Typisch Astrid? Heel makkelijk contact leggen met allerlei verschillende mensen en hen betrekken bij een prachtig, gezamenlijk doel. De keren dat ik met haar werkte viel het me steeds weer op.
Bij Astrid krijgen mensen zin om mee te doen, om hun talent te delen.
Ze is een prettig mens. Zowel voor jongeren als voor volwassenen zet ze zich voor 200% in.
Een groot cadeau om mee te mogen werken als regisseur en acteur.
Huguette Estourgie
Zakelijk leiding theater- & muziekproducties
Jos
Cliënt opruimcoach
Dank je wel Astrid, dat je licht en lucht in mijn huis hebt gebracht.
Moord in Plan Oost
Zondagmiddag 7 januari 2018, in de beleving van Frans Geubel
De voorstelling overtreft mijn stoutste verwachting!
Of voorstelling: het is een theatrale belevenis, met het gewandel door het gebouw, gangen door, trappen op en af. Verschillende scenes op aparte locaties.
Het script zit geniaal in elkaar, met erg veel ruimte voor prachtige ensceneringen, en zelfs ervaringen, zoals bijvoorbeeld de TBC-afdeling, die het publiek alleen kan betreden met een mondkapje om. Het griezelige van TBC komt dan dichtbij. Maar ook het lijk van Tresling in het mortuarium met een onderzoekende inspecteur De Groot, en zo gaat het maar door. Zelfs de historische uitleg aan Keesje over Tjalling Tresling, met dia’s, boeit van begin tot eind. Keesjes uitspraak: dus als het op schrift staat is het waar? blijft toch even hangen, en de voorstelling is doorspekt met dit soort subtiele uitspraakje. Nel: eerst was ik een ei; nu ben ik een kip, etc. is pure filosofie. Ook later doet Nel diepe uitspraken en speelt fraai viool.
Waar heel veel werk van is gemaakt zijn de onderlinge relaties van de bewoners en verplegers. Deze relaties worden heel fraai ingepast in op zich simpele scenes. Zoals wijkagent Sjoerds die zuster Strating ondervraagt over medicijnen en de medicijnkast. De scene zou haast kunnen saai zijn, maar wordt spannend door de avances van zuster Strating en de reactie van Sjoerds.
Ik ben erg onder de indruk van de regie van Astrid Warntjes. Het is allemaal uiterst zorgvuldig en tot in de allerkleinste details uitgewerkt. Er wordt over de hele linie goed geacteerd, en dat vind ik een knappe prestatie. Van de meeste spelers heb ik nog nooit gehoord en het zou me niet verbazen als er enkele debutanten bij zitten.
Het decor en de kostumering zijn ook tot in detail perfect uitgewerkt. De vijftiger jaren komen tot leven!
De voorstelling is een beleving en begint (voor mij) al buiten het Treslinghuis, terwijl ik de trap bestijg. Twee mannen in witte jassen begroeten mij. Zijn het verplegers? Eentje hoest vervaarlijk, is het een TBC-lijder? Voor aanvang, in wat ik even de foyer noem, schetst een vrouw een levendig beeld van de vijftiger jaren, die we even later zullen gaan betreden.
In de grote zaal is een tribune geplaatst. We zijn in het Treslinghuis in de jaren vijftig en maken kennis met alle bewoners en dokter Jeltema. Jan de Roos heb ik vroeger als kind vaak zien en horen zingen in de Herestraat. Plotseling valt Tjalling Tresling dood neer. Inspecteur De Groot en wijkagent Sjoerds verschijnen ten tonele.
Daarna wordt het publiek in vier groepen verdeeld, die elk met een begeleider op stap gaan in het Treslinghuis.
Dit blijkt een logistiek hoogstandje!
De scenes op de verschillende locaties hebben geen chronologische volgorde (een vondst!), waardoor de vier groepen verschillende routes kunnen volgen. Slechts één keer moet ons groepje even wachten en stil een gang oversteken om de spelende scene niet te verstoren. Zo’n groepje creëert saamhorigheid, zeker als we bij de TBC-zaal onze mondkapjes om hebben.Uiteindelijk verzamelen alle groepjes weer in de foyer, wat tevens een pauze betekent, eventjes een bekertje koffie met een stuk poffert (hopelijk geen vergiftigde …), terwijl een dansgroepje ons vermaakt.
Weer terug in de grote zaal volgt dan de ontknoping: de moordenaar wordt ontmaskerd.
Tot slot een speciaal geschreven lied over het Treslinghuis, met daarin een kritische noot over het waarom van de sloop.
Slotapplaus!!
Het bleek later afgelopen dan verwacht; ik had nog een afspraak, dus kon ik niet wachten op spelers Willy, Nel en Theo en natuurlijk Jacqueline, die ik ken, om hen te complimenteren.
Vandaar dit verslagje. Hulde aan iedereen die aan deze productie heeft meegewerkt!!!
Frans Geubel
Bezoeker Moord in Plan Oost
